Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπέορθγουλφ της Μερκίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπέορθγουλφ
Περίοδος840 - 852
ΠροκάτοχοςΟυίγκλαφ της Μερκίας
ΔιάδοχοςΜπούργκρεντ της Μερκίας
Θάνατος852
ΣύζυγοςΣάθριθ
ΕπίγονοιΜπέορθικ
Μπέορθφριθ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Μπέορθγουλφ της Μερκίας (Beorhtwulf, που σημαίνει "φωτεινός λύκος", ... - 852) ήταν βασιλιάς της Μερκίας, βασίλειο της αγγλοσαξονικής Αγγλίας, από το 840 έως το 852. Διαδέχθηκε στον θρόνο τον Ουίγκλαφ της Μερκίας. Η καταγωγή του ήταν άγνωστη, πιθανότατα ήταν συγγενής με τον Μπέορνγουλφ που βασίλευσε στην Μερκία την δεκαετία του 820. Δεν βρέθηκαν νομίσματα την εποχή του προκατόχου του αλλά φαίνεται ότι ο Μπέορθγουλφ δημιούργησε ένα νομισματικό σύστημα στα πρότυπα του Έθελγουλφ του Ουέσσεξ με ανεξάρτητα σχέδια αργότερα. Την επόμενη χρονιά μετά την άνοδο του στον θρόνο δέχτηκε επιθέσεις από τους Βίκινγκ, έκαναν επιδρομή αρχικά στο Λίντσεϊ (841) και στην συνέχεια στο Λονδίνο το επίκεντρο της εμπορικής δραστηριότητας της χώρας. Μία άλλη επίθεση αργότερα στο Λονδίνο (851) ανάγκασε τον Μπέορθγουλφ να δραπετεύσει σύμφωνα με το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αλλά οι Βίκινγκ ηττήθηκαν αμέσως μετά από τον Έθελγουλφ. Η επιδρομή αυτή στάθηκε σημαντικό πλήγμα για την οικονομία της χώρας αφού το νομισματοκοπείο του Λονδίνου σταμάτησε να λειτουργεί από το 851. Το Μπέρκσαϊρ φαίνεται ότι πέρασε στα χέρια των Δυτικών Σαξόνων κατά την διάρκεια της βασιλείας του Μπέορθγουλφ, οι Ουαλοί επαναστάτησαν κατά την διάρκεια της βασιλείας του διαδόχου του Μπούργκρεντ της Μερκίας με τον ισχυρισμό ότι αναγνώριζαν μόνο τον Μπέορθγουλφ ως κύριο τους. Τα διατάγματα της βασιλείας του Μπέορθγουλφ δείχνουν στενή σχέση με την εκκλησία αφού κυρίευσε εδάφη για λογαριασμό της. Ο Μπέορθγουλφ και η σύζυγός του Σάθριθ απέκτησαν δυο γιους: τον Μπέορθφριθ και τον Μπέορθικ. Ο Μπέορθικ εμφανίζεται στα διατάγματα του πατέρα του αλλά σταμάτησε η εμφάνιση του στα τέλη της βασιλείας του Μπέορθγουλφ. Ο Μπέορθφριθ εμφανίζεται σε μετέπειτα πηγές οι οποίες περιγράφουν τον φόνο του Γουίγκσταν εγγονού του Γουίγκλαφ επειδή διαφώνησε στα σχέδια του Μπέορθφριθ να παντρευτεί την χήρα μητέρα του Γουίγκσταν Έλφλιντ. Ο θάνατος του Μπέορθγουλφ δεν καταγράφεται αλλά οι περισσότεροι ιστορικοί πιστεύουν ότι πέθανε το 852.

Η Μερκία τον 8ο αιώνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον 8ο αιώνα η Μερκία ήταν το κυρίαρχο Αγγλοσαξωνικό βασίλειο.[1] Η επίδραση της Μερκίας στα νοτιοανατολικά βασίλεια του Κεντ, της Ανατολικής Αγγλίας και του Έσσεξ συνεχίστηκαν μέχρι την δεκαετία του 820 υπό την βασιλεία του Κοένγουλφ της Μερκίας.[2] Ο θάνατος του Κοένγουλφ (821) έφερε περίοδο δυναστικών συγκρούσεων στην Μερκία με αποτέλεσμα τραγικές στρατιωτικές αποτυχίες για την χώρα που άλλαξαν τον χάρτη της Αγγλίας.[3] Τέσσερις ή πέντε βασιλείς εμφανίστηκαν τα επόμενα έξι χρόνια οι οποίοι ανήκαν σε διαφορετικές δυναστείες, λίγα είναι γνωστά γι'αυτούς τους βασιλείς αφού οι ιστορικοί προσπαθούν να ερευνήσουν τις δυναστείες βάση των ονομάτων τους. Τρεις δυναστείες αναγνωρίστηκαν από τα διατάγματα και τους βασιλικούς καταλόγους : οι "C", "Γουίγκ" και "Β" δυναστείες. Η δυναστεία "C" η οποία περιλαμβάνει τους βασιλείς Κοένγουλφ, Κάθριντ του Κεντ και Κέολγουλφ Α΄ κυριάρχησε την περίοδο που ακολούθησε μετά τον θάνατο του Όφα της Μερκίας και του γιου του Έγκφριθ της Μερκίας (796). Ο Κέολγουλφ εκθρονίστηκε (823) απο τον Μπέορνγουλφ πιθανότατα τον πρώτο βασιλιά της "Β" δυναστείας ο οποίος σκοτώθηκε σε πόλεμο εναντίον των Ανατολικών Άγγλων (826).

Διάδοχος του ήταν ο Λουντέκα ο οποίος δεν συνδέθηκε με καμιά από τις τρεις δυναστείες και σκοτώθηκε σε μάχη την επόμενη χρονιά. Μετά τον θάνατο του Λουντέκα ανέβηκε στον θρόνο της Μερκίας ο πρώτος βασιλιάς της δυναστείας "Γουίγκ" ο Γουίγκλαφ της Μερκίας που πέθανε το 840. Τον διαδέχτηκε στον θρόνο την ίδια χρονιά ο Μπέορθγουλφ από την ομάδα "Β" η οποία συμπεριλαμβάνει τον άπληστο βασιλιά Μπέορνρεντ που βασίλευσε μικρό χρονικό διάστημα μετά τον φόνο του βασιλιά Έθελμπαλντ (757).[4] Μια εναλλακτική υπόθεση μπορεί να είναι ότι συγγενικές δυναστείες αγωνίστηκαν για την διαδοχή στον θρόνο της Μερκίας, οι συμμαχικοί γάμοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Οι ευγενείς συμμετείχαν έντονα στις εμφύλιες συγκρούσεις, αυτό δίνει μεγάλες πιθανότητες στο γεγονός να ήταν οι βασιλείς οι αρχηγοί των ευγενών που πολεμούσαν μεταξύ τους.[4]

Άνοδος του Μπέορθγουλφ στον θρόνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα Βρετανικά βασίλεια στις αρχές του 9ου αιώνα.

Η σημαντικότερη πηγή γι΄αυτή την περίοδο είναι το Αγγλοσαξωνικό χρονικό το οποίο συνεγράφη στην αυλή των δυτικών Σαξόνων, πολλοί το θεωρούν αναξιόπιστο επειδή γράφει με μεγάλη προκατάληψη υπέρ του Οίκου του Ουέσσεξ.[5] Διασώθηκαν διατάγματα της βασιλείας του Μπέορθγουλφ τα οποία αναφέρουν δωρεές του βασιλιά στην εκκλησία και στους οπαδούς του και μαρτυρούν την κατοχή της γης από τους βασιλείς.[6][7] Ένα διάταγμα συνήθως περιέχει τα ονόματα του κυρίαρχου βασιλιά και του υποτελούς του, σε ένα διάταγμα από αυτά του Ίσμερ περιγράφεται ο Έθελρικ, γιος του Οσέρ ως υποτελής του Έθελμπαλντ της Μερκίας.[8] Ο Μπέορθγουλφ είναι πιθανότατα το ίδιο πρόσωπο με τον Μπέορθγουλφ ο οποίος εμφανίζεται σε διάταγμα του βασιλιά Γουίγκλαφ (836), αν συμβαίνει πραγματικά αυτό είναι η πρώτη ιστορική καταγραφή του Μπέορθγουλφ.[9] Η άνοδος του στον θρόνο της Μερκίας αναφέρεται ότι έγινε το 840.[10] Η ημερομηνία δεν παρέχεται απ'ευθείας από καμιά πηγή αλλά συμπεραίνεται από τους βασιλικούς καταλόγους οι οποίοι καταγράφουν τους διαδόχους του Γουίγκλαφ στον θρόνο. Ο ιστορικός Κίρμπι βάση των χρονολογιών των επόμενων βασιλέων Μπέορθγουλφ και Μπούργκρεντ τοποθετεί τον θάνατο του Γουίγκλαφ το 839. Είναι πολύ πιθανό ο Γουίγκμουντ γιος του Γουίγκλαφ να βασίλευσε για ένα μικρό χρονικό διάστημα μεταξύ του Γουίγκλαφ και του Μπέορθγουλφ.[11]

Νέα κοπή νομισμάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δεν βρέθηκαν νομίσματα στην Μερκία την δεκαετία του 830 εποχή στην οποία ο Γουίγκλαφ ανέκτησε την Μερκία από τον Εγβέρτο του Ουέσσεξ. Ο Μπέορθγουλφ ξεκίνησε ένα νέο νομισματικό σύστημα στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του γεγονός που οδήγησε στο συμπέρασμα ότι την δεύτερη περίοδο της βασιλείας του ο Γουίγκλαφ ήταν υποτελής του Εγβέρτου χωρίς την άδεια να κόβει τα δικά του νομίσματα. Η νέα κοπή νομισμάτων από τον Μπέορθγουλφ αποδεικνύει την ανεξαρτησία της Μερκίας. Μια αναλυτική εξήγηση για την αναβίωση του νομισματικού συστήματος από τον Μπέορθγουλφ ήταν οι προσπάθειες οικονομικής αναγέννησης μπροστά στην απειλή των επιθέσεων των Βίκινγκ, το νομισματικό σύστημα διατηρήθηκε μέχρι το τέλος της ανεξαρτησίας της Μερκίας με τον θάνατο του Κέολγουλφ Β΄ γύρω στο 880.[12] Τα πρώτα νομίσματα του Μπέορθγουλφ κόπηκαν την περίοδο 841 - 842, πιθανότατα στο νομισματοκοπείο του Ρότσεστερ την περίοδο που ήταν βασιλιάς ο Έθελγουλφ του Ουέσσεξ. Μετά δέκα χρόνια διακοπής του νομισματικού συστήματος της Μερκίας δεν μπορούσε η χώρα να κόψει νέα νομίσματα, ο Μπέορθγουλφ αναγκάστηκε να πάει στο πιο κοντινό νομισματοκοπείο του Ρότσεστερ. Η πιθανότητα να κόπηκαν τα νέα νομίσματα στο Ρότσεστερ είναι μεγαλύτερη αν και πολλοί πιστεύουν ότι κόπηκαν στο νομισματοκοπείο του Λονδίνου το οποίο βρισκόταν στην Μερκία. Τα πρώτα νομίσματα του Μπέορθγουλφ ήταν της ίδιας μορφής με τα νομίσματα του Έθελγουλφ συνδυάζοντας την προτομή του βασιλιά από την μια πλευρά και ένα σύμβολο του Έθελγουλφ από την άλλη πλευρά, αυτό ήταν απόδειξη της συμμαχίας που πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στους δύο βασιλείς. Ένα διαφορετικό νομισματικό σύστημα εμφανίστηκε στην δεκαετία του 840 το οποίο έληξε με τις επιθέσεις των Βίκινγκ την περίοδο 850-851, υπάρχουν επίσης και πολλά νομίσματα κομμένα στο τέλος της βασιλείας του Μπέορθγουλφ τα οποία δεν εμφανίζουν την κεφαλή του βασιλιά.[13][14]

Στρατιωτικές επιτυχίες με τους Ουαλούς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βασιλεία του Μπέορθγουλφ ξεκίνησε θριαμβευτικά, στην μάχη του Κατίλλ και στην μάχη του Σίφιλιογκ νίκησε και σκότωσε τον βασιλιά Μερφίν Φρίς του Γκουινέντ με αποτέλεσμα να κατορθώσει να υποτάξει ολόκληρη την βόρεια Ουαλία.[15] Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό καταγράφει επιδρομές των Βίκινγκ στις νότιες και ανατολικές ακτές της Βρετανίας όπως και στην επαρχία του Λίντσεϊ στο σημερινό Λίνκολν η οποία ανήκε στην Μερκία. Το Λονδίνο, το εμπορικό κέντρο της Μερκίας δέχτηκε επίθεση την επόμενη χρονιά, το χρονικό αναφέρει ότι έγινε στο Λονδίνο "μεγάλη σφαγή" και ένας μεγάλος αριθμός από νομίσματα τάφηκε την ίδια εποχή στην πόλη.[16] Το Μπέρκσαϊρ την ίδια εποχή φαίνεται ότι είχε χαθεί για την Μερκία και έγινε τμήμα του βασιλείου του Ουέσσεξ στα τέλη της δεκαετίας του 840. Το 844 ο Κέολρεντ, επίσκοπος του Λέστερ παραχώρησε στον Μπέορθγουλφ μια έκταση στο Πάνγκμπουρν του Μπέρκσαϊρ ενώ η περιοχή ήταν ακόμα τμήμα του βασιλείου της Μερκίας. Ο Ασσέρ το 893 έγραψε ότι ο Αλφρέδος ο Μέγας γεννήθηκε στο Γουαντάζ του Μπέρκσαϊρ την περίοδο 847 - 849. Το συμπέρασμα είναι ότι το Μπέρκσαϊρ είχε περάσει υπό τον έλεγχο του Ουέσσεξ πριν γεννηθεί ο Αλφρέδος ενώ υπάρχει και η πιθανότητα να είχε διαιρεθεί σε δύο βασίλεια πριν την άνοδο στον θρόνο του Μπέορθγουλφ. Η αλλαγή ωστόσο δεν φαίνεται να είχε καταγραφεί, το γεγονός ότι ο κόμης της Μερκίας Έθελγουλφ παρέμεινε στα καθήκοντα του δείχνει ότι υπήρξε ειρηνική μετάβαση.[17][18][19][20] Το 893 λίγο μετά τον θάνατο του Μπέορθγουλφ οι Ουαλοί επαναστάτησαν εναντίον του Μπούργκρεντ αλλά αναγκάστηκαν να υποταχθούν ξανά όταν ηττήθηκαν από τα συμμαχικά στρατεύματα του Μπούργκρεντ και του Έθελγουλφ.[21][22]

Θρησκευτική πολιτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διάταγμα του Μπέορθγουλφ της Μερκίας (845) στο οποίο κάνει δωρεά στον ευγενή του Φόρθρεντ.

Η Σύνοδος του Κρόφτ η οποία συνεκλήθη από τον Γουίγκλαφ (836) ήταν η τελευταία που έγινε με πρωτοβουλία του βασιλιά της Μερκίας. Από την βασιλεία του Μπέορθγουλφ και μετά το βασίλειο του Ουέσσεξ ήταν εξαρτημένο από την αρχιεπισκοπή του Καντέρμπερι σε μεγαλύτερο βαθμό από την Μερκία.[10] Το διάταγμα του 840 εμφανίζει διαφορετικές σχέσεις του Μπέορθγουλφ με την εκκλησία, αναφέρεται σε εδάφη τα οποία είχαν αρχικά παραχωρηθεί από τον Όφα της Μερκίας στο μοναστήρι του Μπρέντον στο Γούστερσαϊρ. Τα εδάφη αρχικά βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της εκκλησίας στο Γουόρκεστερ αλλά ο Μπέορθγουλφ τα κυρίευσε ξανά. Στο διάταγμα ο Μπέορθγουλφ αναγνωρίζει τα δικαιώματα της εκκλησίας αλλά αναγκάζει τον επίσκοπο να του παραχωρήσει ένα μεγάλο δώρο "τέσσερα επιλεγμένα άλογα, ένα δαχτυλίδι που κοστίζει 30 μανκούσες, ένα πιάτο τριών κιλών και ένα ασημένιο κέρατο τεσσάρων κιλών, δυο καλά άλογα, δύο κύπελλα δύο λιρών και ένα επιχρυσωμένο φλιτζάνι δύο λιρών".[23]

Το διάταγμα του 840 δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση υπάρχουν διατάγματα που παρουσιάζουν βασιλείς της Μερκίας να αμφισβητούν την περιουσία της εκκλησίας. Ένα διάταγμα του 849 στο οποίο ο Μπέορθγουλφ δέχτηκε ένα τμήμα γης από τον επίσκοπο του Γουόρκεστερ υποσχέθηκε την επιστροφή του, σε αντάλλαγμα υποσχέθηκε ότι θα είναι περισσότερο φιλικός στην εκκλησία και σύμφωνα με τον ιστορικό Πάτρικ Ουόρμαλντ (1947 - 2004) ότι "δεν θα τους ληστέψει στο μέλλον".[24] Ο Ουόρμαλντ εξηγεί την συμπεριφορά αυτή στο γεγονός ότι τα αγροτεμάχια είχαν γίνει σπάνια επειδή τα περισσότερα από αυτά είχαν δοθεί στα μοναστήρια. Το πρόβλημα αυτό είχε αναφερθεί έναν αιώνα νωρίτερα από τον Βέδα ο οποίος σε ένα γράμμα του στον Εγβέρτο, αρχιεπίσκοπο της Γιορκ είχε διαμαρτυρηθεί ότι "υπήρχε μεγάλη έλλειψη εδαφών επειδή όλοι οι γιοι των ευγενών είχαν πάρει από ένα μερίδιο".[25] Οι παραχωρήσεις του Μπέορθγουλφ απέδειξαν ότι δεν μπορούσε να στηριχτεί στους ευγενείς και η θέση του στον θρόνο ήταν ανασφαλής.[20] Οι κάτοχοι γης ήταν υποχρεωμένοι να στηρίξουν την περιουσία του βασιλιά αν και θα μπορούσαν να αποκτήσουν απαλλαγές. Ένα διάταγμα στα τέλη της δεκαετίας του 840 απαλλάξει το μοναστήρι του Μπρίντον από την υποχρέωση να προμηθεύει φαγητό στους απεσταλμένους και στους υπηρέτες του Μπέορθγουλφ αλλά η υποχρέωση τους να προμηθεύουν φαγητό σε απεσταλμένους από γειτονικά βασίλεια ή βασίλεια πέρα από την θάλασσα εξαιρέθηκε από την απαλλαγή.[26][27]

Ανατροπή απο τους Βίκινγκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 851 ένας στρατός των Βίκινγκ στρατοπέδευσε στο Θάνετ το οποίο ήταν ακόμα νησί και πέρασε εκεί τον χειμώνα, ένας δεύτερος στόλος 350 πλοίων σύμφωνα με το Αγγλοσαξωνικό χρονικό λεηλάτησε το Λονδίνο και το Καντέρμπερι και ανάγκασε τον Μπέορθγουλφ να δραπετεύσει.[22] Οι Βίκινγκ ηττήθηκαν στην συνέχεια από τον Έθελγουλφ και τους γιους του Έθελσταν του Ουέσσεξ και Έθελμπαλντ του Ουέσσεξ αλλά η ζημιά που προκάλεσαν στην Μερκία ήταν ανεπανόρθωτη, το νομισματικό σύστημα του Λονδίνου κατέρρευσε μετά το 851.[28] Δεν υπάρχουν πηγές σχετικά με τον θάνατο του Μπέορθγουλφ αλλά το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρει ότι ο διάδοχος του Μπούργκρεντ βασίλευσε 22 χρόνια και εκδιώχθηκε από τους Βίκινγκ το 874, η πληροφορία αυτή παραπέμπει τον θάνατο του Μπέορθγουλφ το 852, τα διατάγματα του Μπούργκρεντ τοποθετούν την στέψη του στις 25 Ιουλίου 852.[11] Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι κάποιος άλλος βασιλιάς με το όνομα Έανρεντ βασίλευσε για σύντομο χρονικό διάστημα ανάμεσα στον Μπέορθγουλφ και τον Μπούργκρεντ, οι ενδείξεις είναι τα νομίσματα με την υπογραφή "Έανρεντ βασιλεύς" της ίδιας μορφής με τα νομίσματα του Μπέορθγουλφ και του Μπούργκρεντ που παραπέμπουν την βασιλεία του γύρω στο 850. Ο μόνος καταγεγραμμένος βασιλιάς με το όνομα Έανρεντ όμως ο οποίος είχε βασιλεύσει στην Νορθούμπρια είχε πεθάνει το 840, πιθανότατα να είχε χρησιμοποιηθεί διαφορετικό σύστημα χρονολόγησης αλλά το θέμα της διαδοχής παραμένει ασαφές.[29][30]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Hunter Blair, Roman Britain, p. 274.
  2. ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 121.
  3. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 185
  4. ↑ 4,0 4,1 Simon Keynes, "Mercia and Wessex in the Ninth Century", pp. 314–323; Yorke, Kings and Kingdoms, pp. 119–122 & table 14. Baldred of Kent (ruled 821?–825) may have been a member of the B family. Finally, a possible East Anglian link, with King Beonna of East Anglia and the Beodric for whom Bury St Edmunds was originally named, has been mooted; Plunkett, Steven (2005), Suffolk in Anglo-Saxon Times, Stroud: Tempus, pp. 187 & 196
  5. ↑ Campbell, Anglo-Saxon State, p. 144.
  6. ↑ Hunter Blair, Roman Britain, pp. 14–15.
  7. ↑ Campbell, The Anglo-Saxons, pp. 95–98.
  8. ↑ Whitelock, English Historical Documents, 67, pp. 453–454.
  9. ↑ Prosopography of Anglo-Saxon England, "Beorhtwulf 3 (Male)"; Keynes, "Mercia and Wessex in the Ninth Century", p. 317.
  10. ↑ 10,0 10,1 Zaluckyj & Zaluckyj, "Decline", pp. 238–239.
  11. ↑ 11,0 11,1 Kirby, Earliest English Kings, p. 194.
  12. ↑ Williams, "Mercian coinage", pp. 223–226.
  13. ↑ Blackburn & Grierson, Medieval European Coinage, pp. 292–293.
  14. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 195.
  15. ↑ The Annals of Wales (B text), p. 10.
  16. ↑ Swanton, Anglo-Saxon Chronicle, pp. 62–65, Ms. A, s.a. 838 & 839, Ms. E. s.a. 837 & 839; Cowie, "Mercian London", pp. 207–208.
  17. ↑ Keynes & Lapidge, Alfred the Great, p. 228, note 2; Kirby, p. 195; Williams, pp. 65–66.
  18. ↑ Stenton, Anglo-Saxon England, p. 234.
  19. ↑ Whitelock, English Historical Documents, 87, pp. 480–481.
  20. ↑ 20,0 20,1 Kelly, "Berhtwulf"
  21. ↑ Kirby, Earliest English Kings, pp. 192, 195.
  22. ↑ 22,0 22,1 Swanton, Anglo-Saxon Chronicle, pp. 64–65, Ms. A, s.a. 850 & 853, Ms. E. s.a. 850 & 852.
  23. ↑ Whitelock, English Historical Documents, 86, pp. 479–480. A mancus was about 4 grams (0.14 oz) of gold; see Campbell, "The East Anglian Sees Before the Conquest", p. 119.
  24. ↑ Wormald, "The Ninth Century", p. 139.
  25. ↑ Wormald, "The Ninth Century", p. 139. Wormald includes the quote from Bede, which is from chapter 11 of Bede's letter to Egbert.
  26. ↑ Yorke, Kings and Kingdoms, p. 125.
  27. ↑ Stenton, Anglo-Saxon England, p. 289.
  28. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 211.
  29. ↑ Kirby, Earliest English Kings, p. 198.
  30. ↑ Blackburn & Grierson, Medieval European Coinage, p. 301.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Keynes, Simon; Lapidge, Michael (1983), Alfred the Great: Asser's Life of King Alfred and other contemporary sources, London: Penguin.
  • Swanton, Michael (1996), The Anglo-Saxon Chronicle, New York: Routledge.
  • Whitelock, Dorothy (1968), English Historical Documents v.l. c.500–1042, London: Eyre & Spottiswoode
  • Blackburn, Mark & Grierson, Philip, Medieval European Coinage. Cambridge: Cambridge University Press, reprinted with corrections 2006.
  • Hunter Blair, Peter (1966), Roman Britain and Early England: 55 B.C. – A.D. 871, W.W. Norton & Company.
  • Campbell, James (2000), "The East Anglian Sees Before the Conquest", The Anglo-Saxon State, Hambledon and London.
  • Cowie, Robert (2001), "Mercian London", in Brown, Michelle P.; Farr, Carol Ann, Mercia, an Anglo-Saxon Kingdom in Europe, New York: Leicester University Press, pp. 194–209.
  • Hunt, William (1885). "Beorhtwulf". In Stephen, Leslie. Dictionary of National Biography. 4. London: Smith, Elder & Co.
  • Kelly, S.E. "Berhtwulf". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press, 2004. Retrieved 28 December 2008.
  • Keynes, Simon (2001), "Mercia and Wessex in the Ninth Century", in Brown, Michelle P.; Farr, Carol Ann, Mercia, an Anglo-Saxon Kingdom in Europe, New York: Leicester University Press, pp. 310–328.
  • Kirby, D.P. (1991), The Earliest English Kings, London: Unwin Hyman.
  • Stafford, Pauline (2001), "Political women in Mercia, Eighth to Tenth centuries", in Brown, Michelle P.; Farr, Carol Ann, Mercia, an Anglo-Saxon Kingdom in Europe, New York: Leicester University Press, pp. 35–49.
  • Thacker, Alan (1985), "Kings, Saints and Monasteries in Pre-Viking Mercia" (PDF), Midland History, 10: 1–25, ISSN 0047-729X, archived from the original (PDF) on 2008-05-29, retrieved 2008-01-10
  • Williams, Ann; Smyth, Alfred; Kirby, D.P. (1991), A Biographical Dictionary of Dark Age Britain, London: Seaby.
  • Williams, Gareth (2001), "Mercian Coinage and Authority", in Brown, Michelle P.; Farr, Carol Ann, Mercia, an Anglo-Saxon Kingdom in Europe, New York: Leicester University Press, pp. 210–228.
  • Williams, Gareth (2001), "Military Institutions and Royal Power", in Brown, Michelle P.; Farr, Carol Ann, Mercia, an Anglo-Saxon Kingdom in Europe, New York: Leicester University Press, pp. 295–309.
  • Williams, Ann (1999), Kingship and Government in Pre-Conquest England c. 500–1066, Basingstoke: Macmillan.
  • Wormald, Patrick (1982), "The Ninth Century", in James Campbell; et al., The Anglo-Saxons, London: Phaidon, pp. 132–159.
  • Yorke, Barbara (1990), Kings and Kingdoms of Early Anglo-Saxon England, London: Seaby.
  • Zaluckyj, Sarah (2001), Mercia: the Anglo-Saxon Kingdom of Central England, Almeley: Logaston Press.
Μπέορθγουλφ της Μερκίας
Δυναστεία "Β"
 Θάνατος: 852
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Έλφλιντ της Μερκίας 		Βασιλιάς της Μερκίας

840 - 852 		Διάδοχος
Μπούργκρεντ της Μερκίας


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπέορθγουλφ_της_Μερκίας&oldid=10623254"